TÜRKÜLERİN RUHUYLA Harun Yiğit
Bedri Rahmi'nin, 'Ne zaman bir köy türküsü duysam, yazdığım şiirden utanırım!' sözü hiç aklımdan çıkmaz. Bu sözün içimdeki yeri gurbette daha da derinleşmiştir. Bir söyleşisinde Neşet Ertaş'a sordular, 'Senin nota bilgin de yok, bu sesi bu sazda nasıl buluyorsun?' diye..O da, 'Notamız yok ama rotamız var, gönlümden geldiği gibi basıyorum!' diye yanıtlamıştı. İnsanın köklerine bağlılığı böyle bir duygu işte. Nasıl ki her nehrin doğduğu dağ ve aktığı yatağa göre bir karakteri varsa şiir de öyle. Kendi köklerinden soluyarak bulur ruhunu. Türküleri halkın ruhudur. Bu ruhu solumayan köklerinden kopuk demektir. Köklerinden kopukluk ise cansızlıkla eş anlamlıdır. Türküleri bir halkın mirasıdır aynı zamanda. Bu mirasının bilincinde olmayan halk, savrulur gider. Bu gün kendi yurdumuzda, Anadolu'muzdaki şu karanlığa savruluşun külünü üfleyin, altından, 'kendi kültürüne, kendi halkının mirasına ters düşmüşlük, köklerinden kopuyor oluş' çıkar. Sekiz yüzyıl önceden seslenen Yunus'u dinleyin, Dadal'ı, Pir Sultan'ı, Karacaoğlan'ı. İşte köklerimiz onlar bizim. Her biri derin nehir yatakları. Ne güzel anlatır Karacaoğlan sevdalısının saçlarını. Ne güzel söyler 'Zülüf düşmüş gerdana' diye. Ferhat, sevdalısı Şirin için dağları nasıl deler Ferhat. Bir de bugün yaşanan, daha doğrusu Anadolu'muza, halkımıza dayatılan karanlığa bakın: saç göstermenin 'günah' sayıldığı anlayışa; dağların, altın için, siyanürle delik deşik edilişine. Soralım kendimize: Karacaoğlan'ın şiirleri mi mirasımız, 'türban' mı diye..Soralım kendimize: Ferhat mı mirasımız, siyanürle altın arayıcılığı mı diye. Yanıtına göre safımızı tutalım... İşte, Harun Yiğit'in şiirlerini okurken bunları düşündüm. Gurbette ama safını sılasının duygusuyla tutmuş. Köklerinin bilincinde. İstiyor ki kendi köklerinde bilensin duygusu. Sesi kendi ırmağında aksın. İnsanların gurbet ya da sıla, yozlaşıp, softalaşıp, öz değerlerine uzaklaşıp, karardığı, daha da karartılmak istendiği günümüzde, bağrında yüreğini Harun Yiğit gibi halkına, halkının değerlerine, kendi özüne, aydınlık bir gelecek umuduna bağlı olarak taşıyan kardeşlerimiz, bugün her zamankinden daha önem arz ediyor. Harun, 'rotası olan' bir kardeşim. Kelimelerini gönlüyle işliyor. Gönlününse öz kültüründe kökleri var.
Nihat Behram |
